Προσέχτε τη φωτιά, μη λέτε δε σας νοιάζει.
Μυρίζει ωραία η νυχτιά στον τόπο της φυγής
παλιό τραγούδι μοιάζει το κλάμα της γης
οι λαμαρίνες στη θάλασσα με ζωγραφιά
και ο καπνός απ’ τα φουγάρα συννεφιά.
Θα πω τα φώτα του δρόμου αστέρια τ' ουρανού
δοξάζοντας τα έργα κάποιου άλλου Θεού
θα πω το υπόγειο παλάτι μεγάλο
και εκεί κάτω ό,τι κρύβω έξω θα το βγάλω.
Φίλου αδερφικού παρέα το μικρόφωνο κρατάει
το Low Bap με μεθάει και ένα πικάπ καθώς γυρνάει
χαράζει μονοπάτια
και αφήνει δώρο απ’ το βινίλιο πολλά μικρά κομμάτια.
Ποιος θα τα βάλει όλα μαζί
με ανακατεμένα λίγο και ζωή
μήπως και βγει ένας μύθος ακόμα
που όταν σε βρίσκει μοναχό να σ’ έχει κάνει λιώμα.
Κλείσε το στόμα σειρά έχουν άλλοι να μιλήσουν
όσοι πρόλαβαν κάτι ν’ αγαπήσουν πριν μισήσουν
γι’ αυτό πρόσεχε την φωτιά μη λες δεν σε νοιάζει
όλοι καιγόμαστε και σε τρομάζει.
Μα δε βαριέσαι
είναι μεγάλη η νυχτιά για να χαλιέσαι
σέρνει και αυτή πολλά στοιχειά
ένα απ’ αυτά είναι η φωτιά.
Και είμαστε τα παιδιά της και νιώσαμε το χάδι της
και χαραγμένο έχουμε για πάντα το σημάδι της
κράτα γερά κυρά
γουστάραμε πιο χύμα να ’ναι η δεύτερη φορά.
Με ένα μικρόφωνο 58άρι,
με δύο πικάπ ΜΚ2,
με ένα sampler MPC2000,
με τη φωτιά,
Low Bap sessions, μέρος δεύτερο, τα demos.