Χαμένος στ’ όνειρο.
Χρόνια τώρα χαμένος στ’ όνειρο μένω.
Δέκα χρόνια μετά mix.
Χαμένος στ’ όνειρο.

Χαμένος στ’ όνειρο.
Δέκα χρόνια μετά.

Χρόνια τώρα χαμένοι στ’ όνειρο μένουν
κι όλοι τους βλέπουν σα ν’ αργοπεθαίνουν,
μ’ αυτοί ψηλά κρατάνε ακόμα το κεφάλι
και δεν τους νοιάζει αν δειλιάσαν και φύγαν οι άλλοι.

Τώρα σειρά μου να ‘μαι σε φοβισμένους καιρούς,
είμαι low bap από γεννησιμιού μου πριν απ’ αυτούς.
Ρε δε μου λείπει κανένας, όμως θυμάμαι πάλι,
όταν μιλάγαν στο πατέρα μου, είχαν κάτω το κεφάλι

Τώρα έχουν μείνει αυτοί που πρέπει και θα το πάνε,
όσοι δεν έχουν ντροπή κι όσοι αγαπάνε,
τα όμορφα αργούν κι όσοι τα είδαν μιλάνε,
όσοι τα ‘χάσαν με τα λίγα που κλέψανε γλεντάνε.

Χρόνια κι άλλα όσα βγαίνουν μέσα απ’ τη καρδιά μας,
αυτά τα λίγα και καλά, που απόμειναν δικά μας.
Τη λίγη αγάπη, τη φωτιά και τη λίγη συμπόνια,
το low bap, που έκλεισε δώδεκα χρόνια.

Χαμένος στ’ όνειρο.
Χαμένος στ’ όνειρο.
Χρόνια τώρα.

Χρόνια τώρα χαμένος στ’ όνειρο μένω.
Χρόνια τώρα χαμένος στ’ όνειρο μένω.

Κι έτσι όλοι εσείς σ’ άσπρο φόντο μια αντίθεση
και γύρω σαν τους εφιάλτες ψάχνετε λύτρωση.
Και στ’ όνειρό μας να βρείτε αδυναμία,
φάτε τα μούτρα σας, κι αν υπάρχει καμία,

δε θα τη βρείτε εσείς, της στιγμής οι τυχεροί,
που τρέμετε συνέχεια που θα σας βρει το πρωί
εκεί που τώρα φτύνετε ψέμα,
από κει που ορκιστήκατε μ’ αίμα.

Εκεί στο μουσικό νεκροταφείο,
εκεί στης εταιρίας το γραφείο.
Κι ό,τι αξίζει σε σας να το βρείτε
κι ότι κι αν γίνει αλήθεια μην πείτε.

Εγώ τα ξέρω όλα τα είδα πρώτος στα μάτια σας,
στο γέλιο σας και στην ανάσα σας.
Και ξέρω τώρα ότι ντρέπεστε μένα
κι όλα τα παιδιά που ‘ναι στ’ όνειρο χαμένα.

Χαμένος στ’ όνειρο.
Χαμένος στ’ όνειρο.
Χρόνια τώρα χαμένος στ’ όνειρο μένω.
Δέκα χρόνια μετά mix.
Χαμένος στ’ όνειρο.
Χαμένος στ’ όνειρο.