Σκιάχτηκα κάποτε για ένα αστέρι μακρινό

που μου θύμιζε ότι υπάρχω, αναπνέω και ζω

μέσα στη ζάλη μου, σ’ ένα γέρμα, στη δύση

το έκαψα, λεει, σ’ ένα γερό μεθύσι

ποιος να θυμίσει στη φωτιά ότι τ’ αστέρι είναι δικό μου

μες στο βρώμικο μυαλό μου, φυλαχτό μου

κρύο ουρανό θα το ποτίζω για να μοιάζει φεγγάρι

γλυκό σκοτάδι να φωτίζει, μακάρι

να πλέξει χρώμα, να φτιάχνει εικόνες

να με πετάει σ’ άγνωστους ζεστούς χειμώνες

γιατί δεν δέχτηκα ποτέ τη μυρωδιά απ’ το χώμα

ένα σημάδι απ’ τη ζωή που εγώ δεν έζησα ακόμα

σκιάχτηκα τόσο, θεέ μου, φοβάμαι

μέσα στη ζάλη μου ακόμα στιγμές παραπατάνε

και γελάνε μαζί μου η νύχτα κι η μέρα

τύψεις και μέθη ποπο φοβέρα

καιγόταν, λεει, στη φωτιά κι εγώ απλά κοιτούσα

σαν μια ψεύτικη μορφή, μια κάποια μούσα

μα ούτε και τώρα δεν έριξα ούτ’ ένα δάκρυ

πήγα και κρύφτηκα στων ονείρων μου την άκρη

συγχώρεσέ με αν σε πλήγωσα τόσο

κι άμα σ’ αγάπησα, πάλι μη σε προδώσω

μόνο με τύψεις την ψυχή μου μη στοιχειώνεις

για τη φωτιά μη μου θυμώνεις

Συγχώρεσέ με αν σε πλήγωσα τόσο

κι άμα σ’ αγάπησα, πάλι μη σε προδώσω

μόνο με τύψεις την ψυχή μου μη στοιχειώνεις

για τη φωτιά μη μου θυμώνεις

Αλήθεια σκιάχτηκα και ναι! φοβήθηκα

με τρόμαξε η φωτιά κι απομακρύνθηκα

σου λέω συγγνώμη, μη με στοιχειώνεις

έχε γεια, μα μη θυμώνεις

Δείλιασα, λεει, ν’ αποφύγω τα στοιχειά μου

εθισμός σε κρυφά, κακά όνειρά μου

έκαιγα αστέρι, έκαιγα την ύπαρξή μου

δεν με βοήθησε κανείς να γλιτώσω απ’ τη ζωή μου

ήμουνα μόνη σε δύσβατους δρόμους

μόνη παρέα για τ’ αστέρι είχα τους φόβους

μα δεν τους νίκησα, είχαν μια γεύση μοναξιάς

και με μεθύσαν με τη γλυκάδα της φωτιάς

κι ήμουν αλλού, κάπου μακρυά ξεχασμένη

μόνη διέξοδος κι αυτή στοιχειωμένη

τι άλλο μένει καρδιά μου, πες μου

εσύ που ζεις το αύριο και το χτες μου

όλα ήταν ψέματα και συνάμα αλήθεια

ή μήπως μύθοι και ξεχασμένα παραμύθια

μια χαρακιά μες στο βιβλίο της ζωής

ή μια σταγόνα απλά της βροχής

πού να θυμάμαι εγώ φοβάμαι πολύ

έχω κατάρα να μοιάζει για ευχή

εγώ λυπάμαι για το μεθύσι μου ξανά

και σου τ’ ορκίζομαι τελευταία μου φορά

αλήθεια σκιάχτηκα και ναι! φοβήθηκα

με τρόμαξε η φωτιά κι απομακρύνθηκα

σου λέω συγγνώμη, μη με στοιχειώνεις

έχε γεια, μα μη θυμώνεις