Το No Sponsors είναι μια ιδέα που επιδιώκει να γίνει κίνημα. Είναι ο τρόπος μας να κάνουμε αυτό που αγαπάμε μέσα από το lowbap. Aν είναι ο κατάλληλος τρόπος, δεν το ξέρουμε. Πάντως, για εμάς τους ίδιους, είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορούμε να περπατήσουμε και να ανοίξουμε. 

Έχουν γίνει αρκετές οργανωμένες συζητήσεις σχετικά με το No Sponsors σε διάφορους χώρους στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές άλλες πόλεις. Παράλληλα έχουν διοργανωθεί festival και συναυλίες αφιερωμένες σε αυτή την ιδέα. Κατά καιρούς δε, έχει κινήσει το ενδιαφέρον σε φοιτητές απ' όλο τον κόσμο προκειμένου να συντάξουν εργασίες για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα μέσα στο lowbap. 

Παρακάτω είναι η ανοικτή επιστολή που έστειλε ο B.D.Foxmoor όταν πρωτοαποφασίστηκε ότι οφείλουμε να δώσουμε ένα όνομα στον τρόπο μας για να γίνει πιθανόν δρόμος και για άλλους - ή το παράδειγμα προς αποφυγήν... Ονομάσαμε λοιπόν το αυτονόητο για εμάς No Sponsors Movement, με την ελπίδα να γίνει ... Movement. Διαβάζοντάς την θα αποκομίσετε μια σαφέστερη ιδέα για τι πρόκειται: 

 "Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή είναι αυτά που σκαρώνουμε με αγάπη, αξιοπρέπεια και το ανάλογο ρίσκο. Αυτός και μόνο είναι ο λόγος που θα ‘πρεπε όλοι εμείς οι εμπλεκόμενοι στα «καλλιτεχνικά» πράγματα να βαδίζουμε το μονοπάτι που διαλέξαμε χωρίς βοήθεια από ‘κείνους που βρίσκονται πίσω από τους φράχτες. Έτσι λοιπόν σας προτείνω για πρώτη και στερνή φορά ν’ ακούσουμε ό,τι έχει απομείνει μέσα μας και να δώσουμε σ’ όλους να καταλάβουν ότι:

 Σκαρώνουμε τραγούδια για να μη χαθούν τα όμορφα από γύρω μας.
Ανεβαίνουμε στη σκηνή και ξέρουμε πολύ καλά το γιατί.

Δε χρειαζόμαστε μεσάζοντες στα όνειρά μας.
Μπορούμε και χωρίς τη βοήθεια των «γυρτών» της μουσικής βιομηχανίας.
Μπορούμε και χωρίς προστάτες της «πνευματικής μας ιδιοκτησίας».
Αντέχουμε και χωρίς τα βαμπίρια της διαφήμισης.
Υπάρχουμε και χωρίς κριτικές και αφιερώματα.
Οι στίχοι και οι μουσικές μας ταξιδεύουν κι ας μη μάς παίζει το ράδιο και η τηλεόραση.
Ανησυχούμε χωρίς να μας το επιβάλλουν οι επαγγελματίες της πολιτικής.
Έχουμε γνώση των καιρών.
Παλεύουμε για την αυτονομία μας.
Έχουμε το θάρρος και το θράσος να μποϋκοτάρουμε την «εξασφάλιση» μας και τους προφήτες της. 
Διατηρούμε την επικινδυνότητα ως βασικό συστατικό.
Κάνουμε εξέγερση και το γλεντάμε.
Κι όλα αυτά κι άλλα πολλά χωρίς «πλάτες», «άκρες», «καβάτζες», «μεσσίες», «νταβατζήδες», χωρίς ξεφτίλα, αλλά με τα πιο όμορφα να μας περιμένουν λίγο πιο πέρα. Προς εκεί που φοβάται καμιά φορά να πέσει το μάτι μας και ν’ ακούσει το αυτί μας όταν στεκόμαστε να ξεκουραστούμε για λίγο σ’ εκείνη τη σκοτεινή πλαγιά τη γνώριμη. Πάμε ρε, εμείς κάνουμε κουμάντο σ’ ό,τι σέρνουμε μέσα μας. Μην τ' απλώνετε μπροστά τους ούτε για λίγο. Ό,τι λάθος κάναμε , το κάναμε. Τώρα πάμε όπου γουστάρει ο καθένας και σας εύχομαι ν’ ανταμώσετε το τέλος σας όσο γίνεται πιο αλέρωτοι κι ευτυχισμένοι. 
Και στους τρελούς που βάζουν το κεφάλι συνέχεια στη φωτιά, εύχομαι..
Καλή αντάμωση στα όμορφα.
B.D.FOXMOOR