2o Πανευρωπαϊκό Low Bap Festival 14/6/03 - Θέατρο Πέτρας Τα μπάσα και τα beat, οι στίχοι και τα σκρατς από το 2o Πανευρωπαϊκό low bap φεστιβάλ είναι ακόμα μέσα στα αυτιά μου. Ό,τι και να γράψω μπορεί να μοιάσει με κλισέ, αλλά πως να σου το πω αλλιώς; Ήταν καταπληκτική εμπειρία. Από εκείνες που σε κάνουν να υπερβαίνεις τον εαυτό σου, να γουστάρεις απ’ την αρχή ως το τέλος και να μαθαίνεις. Όσοι δεν ανέβηκαν το περασμένο σαββάτο, 14 Ιουνίου στο Θέατρο Πέτρας έχασαν! Πρώτα – πρώτα το εισητήριο! Ήταν το πιο χαμηλό όλων των φεστιβάλ και συναυλιών που γίνονται στην Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. Άσε που έβλεπες και τόσα γκρουπ! Όσο για τα 1500 άτομα που συγκεντρώθηκαν γύρω από την σκηνή και στις κερκίδες ελπιζω να μην έφυγαν δυσαρεστημένοι... Αυτό το φεστιβάλ προετοιμαζόταν τουλάχιστον τρεις μήνες. Πολλές φορές φτάσαμε στα όρια μας, καθώς όλα όσα γίνονται πάνω στη σκηνή τη βραδιά της συναυλίας προϋποθέτουν εκατοντάδες μικρές λεπτομέρειες που συχνά αγγίζουν τα όρια του ξενερώματος. Και πάντα πρόκειται για ένα στοίχημα, για ένα ρίσκο. Δε ξέρεις αν θα λειτουργήσει ή τι αποτέλεσμα θα έχει. Οπότε, μεγάλο το καρδιοχτύπι, πολλά τα «γαμώτο» (χάριν ευγενείας δε λέω τα υπόλοιπα), αβάσταχτο το άγχος και η γκρίνια...Αλλά, όταν όλα γίνονται καλύτερα από ότι περιμένεις, τότε το μικρόβιο σε ξαναπιάνει και δε βλέπεις την ώρα να αρχίσεις να οργανώνεις το επόμενο....

Λοιπόν, λοιπόν! Ο κόσμος στις 14 Ιουνίου είχε αρχίσει να μαζεύεται από τις 4:00μ.μ. Το soundcheck είχε ήδη αρχίσει στο μεγάλο θέατρο, αλλά τα live θα άρχιζαν πολύ αργότερα. Ωστόσο, στις 6:00 η δράση άρχισε στο μικρό θεατράκι της Πέτρας. Πολλά γκρουπ έδωσαν το παρόν, ενώ ο κόσμος ζέστανε κι άλλο την ατμόσφαιρα του - έτσι κι αλλιώς – φιλόξενου μικρού και ανακαινισμένου θεάτρου.

Αρχικά έκαναν επίδειξη κάποιοι Djs. Αυτό είναι και μέρος του workshop γιατί όποιος θέλει μπορεί να επέμβει και να ρωτήσει κάτι ή να προτείνει κάτι καινούριο όσον αφορά την τεχνική. Έπειτα ήταν η σειρά των low bap γκρουπ να πάρουν το μικρόφωνο και να πουν ο καθένας από μερικά τραγούδια. Μάλιστα ακούστηκαν πάρα πολλά καινούρια. Πιο συγκεκριμένα πέρασαν από τη σκηνή οι Antarta (με καινούριο EP) , οι Dark Soul (με καινούριο LP), οι Πύρινες Ιαχές, οι Inopia, οι Social Waste, το Κακό Συναπάντημα, οι Piñata και οι Βαβυλώνα (που παρουσιάσανε το ολοκαίνουριο CD single τους).

Μόλις τελειώσανε οι εμφανίσεις στο μικρό θέατρο, ο κόσμος μαζεύτηκε στο μεγάλο θέατρο. Τα φώτα χαμήλωσαν, το φεγγάρι πλησίασε ακόμα περισσότερο πάνω από τα κεφάλια μας είτε για να χαζέψουμε το γιόμα του είτε για να βλέπει κι εκείνο καλύτερα όλα όσα μόλις αρχίζαν... Οι Optimas Prime παίρνουν θέση πάνω στη σκηνή. Χρειάζονται συστάσεις; Σου τα έχω πει τόσες φορές (!!!) Είναι ομάδα από Djs, από την Ουαλία, με πολλές διακρίσεις και πρωτότυπες ιδέες. Έχουν επισκεφτεί το low bap ήδη τρεις φορές! Kαι από ότι με διαβεβαίωσαν ήρθαν και θα μείνουν. Μας παρουσιάσανε ένα πρόγραμμα κάπως διαφορετικό, από τις άλλες φορές. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ καλά. Φαντάσου, ότι ακόμα προσπαθεί ο κόσμος να καταλάβει τι γίνεται όταν δύο ζευγάρια χέρια ακουμπάνε το βινύλιο, τις γεννήτριες και τους μίκτες...Κι όμως ότι ακούς από αυτά τα παιδιά γίνεται live. Κάθε φορά που τους βλέπω γίνονται καλύτεροι, γρηγορότεροι κι εντυπωσιακότεροι. Άσε που έχουν και έναν – τον Μichael Stagg - που παίζει φλάουτο και πλήκτρα πάνω στα ακατάπαυστα σκράτς. Μετά τους εξωγήινους σχεδόν Djs, σειρά έχουν οι Pyramoya. To γκρουπ από το Brixton του Λονδίνου, που συνεργάζεται στενά με την 8ctagon για το πρώτο του album. Είχα την ευκαιρία να τους δω live στο Λονδίνο, οπότε οφείλω να ομολογήσω πως επίσης με εξέπληξαν ευχάριστα με την εμφάνισή τους στο low bap φεστιβάλ. Έδωσαν στο κόσμο κι άλλο παλμό, κέφι και ρυθμό. Μάλιστα άναψαν φωτιά και σε όσους ήταν στο πίσω μέρος της σκηνής (Rodney P, Skitz, Lewis Parker, B.D.Foxmoor) – οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ είχαν στήσει κανονικό πάρτυ.

Μετά τους Pyramoya, o Lewis Parker πήρε το μικρόφωνο, ενώ ο DJ Caramac έλαβε θέση στα πλατώ. O 26χρονος ράπερ είχε εντυπωσιαστεί με το μέρος και τον κόσμο. Εμείς πάλι, χαιρόμασταν που επιτέλους τον είχαμε μπροστά μας να μας τραγουδάει το “Shadows of Autumn”, ένα τραγούδι πολυαγαπημένο από την εποχή του «Ονειρολόγιου». Ο Lewis Parker έκανε ένα σχετικά μεγάλο και πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα. Πενήντα λεπτά αργότερα, τη σκηνή κατέλαβαν οι Loop Troop από τη Σουηδία. Ο Promoe, o Embee, o Cosmic και ο Supreme παρουσίασαν ένα πολύ κεφάτο πρόγραμμα και συχνά ζητήσαν τη συμμετοχή του κόσμου. Σχεδόν όλοι όσοι ήταν κάτω από τη σκηνή χορεύανε. Κάποιες στιγμές τα τραγούδια τους ήταν αργόμπιτα reggae, οπότε οι loop troop επιδίδονταν σε συγχρονισμένα χορευτικά. Καλά ήτανε! Λίγο παράξενο, αλλά ωραίο. Το πάρτυ πίσω από τη σκηνή συνεχιζόταν, οπότε o Rodney P και ο Skitz πήραν τη θέση τους έχοντας κάνει άψογο ζέσταμα... Αμφότεροι είναι γνωστοί στον κόσμο του low bap από τις εκπομπές «Ονειρολόγιο». Είναι από τους παλιότερους και καλύτερους στο είδος τους. Ο Rodney P, όλη την ώρα ευχαριστούσε τον κόσμο και ακόμα περισσότερο τον Foxmoor. «Θα νομίζουν ότι σε έχω πληρώσει» του ανταπάνταγε εκείνος. Κάποια στιγμή ανεβήκαν μαζί στη σκηνή και έκαναν freestyle. O Skitz κάθε τόσο σταμάταγε τον δίσκο και ερχόταν μπροστά για να βγάλει φωτογραφίες, ενώ ο Β.D.F. του τον ξαναξεκίναγε. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα με την αμεσότητά του Rodney και την άνεση που είχε με τον κόσμο: κατέβηκε κάτω από τη σκηνή και μπλέχτηκε με τον κόσμο, χόρεψε και τραγούδησε μαζί τους (κάτι μου θυμίζει αυτό!) Πείραζε τους μπροστινούς και τους κέρναγε από το μπουκάλι του! Αποθέωση! Big Up! (Για να δανειστώ μια φράση που έλεγε κι ο ίδιος συνέχεια.) Λίγο μετά τις 12, το φεγγάρι πάνω απ’ τη σκηνή πια, έβαλε μαζί με τον Booker το Intro των Active Member. O B.D.Foxmoor καλά ζεσταμένος τόση ώρα με όλα τα γκρουπ του φεστιβάλ, έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Μαζί κι εγώ (Sadahzinia) και το Τοτεμ, παρόλο το δυνατό αεράκι που σηκώθηκε κόντρα ξαφνικά παρουσιάσαμε αγαπημένα κομμάτια. Βέβαια, μας είχε συνεπάρει το κέφι του κόσμου και όλο το κορμί μας χόρευε σχεδόν σε κάθε χτύπημα του ταμπούρου! Στιγμές να τις πιεις στο ποτήρι και από κάτω ο κόσμος να κρέμεται από κάθε κουβέντα…. Πάντα τα ωραία κάποτε τελειώνουν λέει το τραγούδι, και εγώ συμπληρώνω πως πάμε γι’ άλλα.

Να πω όμως και για το τέλος του φεστιβάλ, όπου όλος ο κόσμος ανέβηκε στη σκηνή: Rodney P, Loop Troop, Skitz, Lewis Parker, Dj Caramac, Pinata, Pyramoya και όλοι οι άλλοι. Κάνανε freestyle πάνω από το «Πρόσεχε που πατάς» και η βραδιά έκλεισε με το «Φυσάει Κόντρα». 1500 άτομα και καμιά τριανταριά εμείς από τη σκηνή χτυπάγαμε παλαμάκια μέχρι που πονέσανε τα χέρια.... Άντε και του χρόνου, να μη λείψει κανείς. Sadahzinia