- about lowbap
- events
- discography
- books & movies
- gallery
- news & posts
- EShop
- downloads
- επικοινωνια
- ΞΕΚΙΝΗΣΕ η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ για την συναυλία στις 20 Ιουνίου - Θέατρο Πέτρας
Που με πας...
Είχα φωλιάσει στα καλά μου και στα σίγουρα
Μα από όσο νόμιζα κουραστικά πιο γρήγορα.
Και ξεγλίστρησα απ' της ψυχής μου τα τερτίπια
Έσπασα μια στιγμή και ολόκληρη την ήπια.
Με γεια μου είναι γυμνή η χαρά μου
η ζεστή άλλαξε γωνία με τη δροσιά μου
σκιά μου ήρθες και κόλλησες κοντά μου
παρέα με τα καμώματα μου.
Σειρά σου πάρε ένα φόβο και βιάσου.
στράγγιξε όλη την ελπίδα που 'χουν μέσα τα όνειρα σου
και ετοιμάσου, να πας
εκεί που το μυαλό νικάει και το κακό σκορπάς.
που με πας, που με πας από δω
εγώ κατάπια τα κλειδιά και πρόλαβα να κλειδωθώ.
μήπως σωθώ ξένη κακή μου και βρώμικη σκέψη
σε πoιο φευγιό να τάξω αγάπη αν σε κλέψει.
Σε πoιο φευγιό σε πoιο σημείο έχει κρυφό καρτέρι
το ξεγραμμένο που είχα ουρανοκατέβατο χέρι.
δειλιάζω το ένιωσες και με πονάς
χτικιό μου που με πας.
Που με πας
άσε με εδώ άλλο λίγο μπας και ανταμώσω το γιόμα.
Που με πας
διψάω πολύ, αλλά έχω κλείσει το στόμα.
Που με πας
μη μου χρεώσεις αγάπη ένα απρόθυμο σώμα.
Που με πας
συνήθισα εδώ έχει ένα αλλόκοτο χρώμα
Εχει ένα αλλόκοτο χρώμα και μια θολούρα
χαμένο αστέρι ολο φεγγαρομουρμούρα.
που ταξιδεύει στο δικό του το χαμένο χρόνο
παρέα με παίρνει για αυτό και δεν ισιώνω.
Και σκοτώνω, την ομορφιά σου ανεμελιά μου
και πνίγω στη σιωπή και τη μιλιά μου φωτιά μου.
όμως εσύ μη με λυπάσαι δε το αντέχω
κάψε με ολάκερο με αυτά τα λίγα που έχω.
για συντροφιά μου στα αρρωστημένα λογικά μου
υγρή σκιά μου και οινόπνευμα στα σωθικά μου.
με λίγο άρωμα ευτυχίας μπολιασμένο
είσαι χτικιό δειλό χαροκαμένο.
που με τραβάει σε ένα όνειρο κάλπικο ακόμα
γουλιά γουλιά σε ένα ανίκανο στόμα.
που όχι δε λεει με τα στεγνά του τα χείλη
μπουκάλι και ουρανίσκος είναι αχώριστοι φίλοι,
φίλοι καλοί
χρόνια παρέα και οι δυο στο ίδιο κελί.
εγώ όμως νόμιζα πως είμαι στην απέξω
που με πας χτικιό μου δε θα αντέξω.
Βρήκα επιτέλους παρέα, βρήκα κρυμμένο
ένα αστέρι από ψηλά το ίδιο με μένα μεθυσμένο.
Έψαχνα κάτι καλό μέσα μου να το φιλέψω
σε ένα σκοπό μελό είπα να το χορέψω.
Για να ξεχάσει η πεθυμιά τη φωτιά λιγάκι
και να αλλάξω λίγο γεύση από το πολύ φαρμάκι.
Που βγαίνει από τα μάτια τη χειρότερη ώρα
για αυτό μου βγήκε σου λεω καλά είμαι τώρα.
Δε γουστάρω να σε δω σε ένα όνειρο ξένο
να λες ποίημα γνωστό χίλια ειπωμένο.
Δεν αντέχω από τη φωτιά να σε δω χωριστά
ούτε να γέλας εκεί με τα μάτια κλειστά.
Δε ζητάω από τον ουρανό να κατεβεί στη γη
ούτε να βρω της αγάπης μια παλιά συνταγή.
Άκου με, είναι το γαμώτο έτσι απλά
σε φανταζόμουν αγκαλιά με ένα σύννεφο ψηλά.
Αυτό βρηκα δεν εχω κατι πιο παραμυθενιο
το πιο καλο μου κει είναι από αλλου κλεμενο.
Τα λογια τα πολλα θυμιζουν φτωχια στον μπατήρη
και από τον ερωτα οι μαγκες δεν ειδαν ποτε χαΐρι.
Απλά θέλω αν θα μπεις σε ένα όνειρο ξένο
να κρατήσεις και για πάρτι σου κάτι καλά κρυμμένο.
Για τότε που μπροστά σου ξανά θα βρεθώ
να είσαι όπως πριν τελείως μη σε σιχαθώ.
Θέλω αν δεις ένα όνειρο ξένο
όταν γυρίσω να σε βρω πάλι εκεί
που η φωτιά με έχει χρόνια τυλιγμένο
και η πεθυμιά μου δε ζητάει λογική.
Θέλω αν βρεθείς σε χορό μαγεμένο
να αγκαλιάσεις μια νεράιδα τρελή.
Αλήθεια λεω, θέλω όταν γυρίσω
να σε βρω πάλι εκεί.
Τις ευχές σου για μένα στη μπάντα βαλτές
σβήσε με για τα καλά από της καρδούλας σου τους χάρτες.
Θέλω απλά να θυμάμαι τα πιο ωραία για αυτό σου λεω
ό,τι μου μυρίζει άσχημα πάντα το καίω.
Πριν σιχαθώ τις στιγμές και τα λόγια μισήσω
για κάποιο όνειρο διαλέγω χώρο εδώ να αφήσω.
Μήπως και καλοπιάσω τη τρελή τη πεθυμιά μου
που ζητάει πάντα παρέα στη σκιά μου κοντά μου.
Και μου τάζει όσα δε χωράει ο νους
και νεράιδες τρελές σε μαγεμένους χορούς.
Μη βιάζεσαι να με συνεφέρεις πάλι
από έναν ερωτά και μια φωτιά μεγάλη.
Κάντη ζωή σου όπως τη διάλεξες εδώ και καιρό
να ακολουθήσω χωρίς λόγο το χαμό σου δε μπορώ.
Μου είναι ξένα τα μονοπάτια που βαδίζεις
βλέπω παντού τα κομμάτια από σένα που σκορπίζεις.
Και γυρίζεις ψάχνοντας τη μυρωδιά τη πρώτη
από έναν ερωτά παράξενο και τυχοδιώκτη.
Μέσα σε όνειρα ξένα και μυστικά κρυμμένα
λόγια κλεμμένα από άλλο κόσμο παρμένα.
Για αυτό εμένα μη μου τάζεις μόνο άκου
στο παραμύθι αυτό το ρόλο διάλεξα του δράκου.
Και εσύ την είδες μια φευγάτη πριγκηπέσσα
που ψάχνει τη ζωή σε ξένα όνειρα μέσα.
Έσκασες μύτη, να ’σαι πάλι σινιέ ντυμένος
από την ευτυχία σου τίγκα μαστουρωμένος
ωραίο σακάκι ακατάδεκτε αρχηγέ
και του καημού πολλών αγοραστή φτηνέ.
Πες μαλακίες, κάνε χιούμορ που γουστάρουν
κέρασέ τους κοπλιμέντα που θα τα πάρουν
αργήσατε και πέρασαν οι δύσκολες μέρες
μα να ξέρετε ότι είστε διάτοντες αστέρες.
Κι εγώ μπαίνω και βγαίνω με την μία
μου βρώμισε ντροπή, αυτή είναι η αιτία
μου βρώμισαν όμως τύψεις και πουστιά
φοβήθηκα το λέω Θεε μου, χάλια νυχτιά.
Τα πόδια στον κώλο και αρχίζει το τρεχιό
τύψεις που γίνανε λύπη, φοβερό θεριό.
Αυτό ήτανε τύψεις που ντύθηκαν λύπη
αυτό που σε γαμάει, αυτό που σου λείπει
λέω και γω τι σκατά ήταν αυτό το θεριό
ήταν οι τύψεις που σε πάνε στο δικό σου φευγιό.
Κι ό,τι κι αν πάρεις, ό,τι κι αν αποκτήσεις
πάντα μες τη λύπη θα σ' αφήνουν να ζήσεις
λέω και γω, άγνωστη μυρωδιά
ίσως καήκανε για λίγο οι τύψεις σου στη φωτιά.
Τα ογδόντα δεν περνάς με το ωραίο σου αμάξι
και στην ζωή των παιδιών σου επέβαλες τάξη
την κυρά σου αγαπάς και όταν θέλει της τα χώνεις
τα ξενογαμησιάτικα πληρώνεις.
Μα να που ήρθε σε ένα χρόνο για δεύτερη φορά
αυτή η δύσοσμη μέρα, αυτή η χάλια νυχτιά
μόνο σου αντίκρυ σε πράξεις και στιγμές
και απέναντι όλα αυτά που για τα παιδιά σου θες.
Δάκρυ σου κυλάει μα είναι περαστικό
της πουλημένης σου συνείδησης ψεύτικο, φτιαχτό
συνήθισες το ψέμα, την χαρά τη σικιέ
πας σπίτι πλένεσαι, φοράς και κολώνια σινιέ.
Παίρνεις την οικογένεια και φουλ στην γκλαμουριά
πορτιέρηδες οι τύψεις και σου λένε γεια
βλέπεις η κολώνια δεν νικάει την μυρωδιά
Θεε μου φοβάμαι τι περίεργη νυχτιά.
Μα εγώ δεν ξέρω τι δουλειά είχα εκεί
μήπως παραίσθηση είδα ή μήπως με έσειρε η ζωή
αυτή τη χάλια νύχτα να ’μαι μπουρινιασμένος
μα από τις τύψεις που ’γιναν θεριό ευχαριστημένος.
Δυσωδία διάχητη και αδικία
ρε όπου κι αν γυρίσω βρομάει αηδία
μα τι να κάνω, πάντως φεύγω από κοντά σας
τη νύχτα αυτή χαρείτε, πάρτε την κέρασμά σας.
Αυτή τη νύχτα που ξερνάει ο ουρανός τ' αστέρια
αυτή τη νύχτα βγάζω την πίκρα με τα χέρια
γράφω για σας, για τους γκλαμονειρεμπόρους
που κρύβετε ανασφάλειες μέσα σε ωραίους χώρους.
Τι άλλο να πω, τσάμπα χαλάω τα σάλια
Θεού απόφαση κι αυτή η νύχτα χάλια