Αλλοπαρμένα λόγια τραβηχτήκανε στου μου τη γωνιά
Απ’ του μυαλού μου τις ρωγμές ξεπηδάν σιγά σιγά
Και χύνονται πάνω σε σκουριασμένο αμώνι
Περιμένοντας ένα άσπρο κι ένα μαύρο πιόνι
Από σκακιέρα που δεν έχω πια στη πλάτη μου
Αφού ξεθύμανα και φύγαν η οργή κι όλο το άχτη μου
Και η στάχτη μου πάνω στο πάπυρό μου
Που καλάμωσα απόψε μπας και τυπώσω το φευγιό μου
Σε στριμώχνω ξανά αργοκούνιτη έμπνευσή μου
Βαλ’ τα καλά σου κι έλα ταξίδεψε μαζί μου
Από νότο βορά κι από δυση ανατολή
Θα σε στείλω μονάχη στ’ άπειρο με μια κραυγή
Θα σε στείλω σ’ ένα παλιό καλό χειμώνα
Θα σε στείλω διαδρομή Πέραμα Βαβυλώνα
Θα σε κάνω γλυκόπιοτο ξύδι στου μπεκρή τη ματιά
Προσάναμα να μου φουντώνεις τη φωτιά
Με ματιά θα παίρνεις πρέφα πως φτάνω στα όριά μου
Δε θα μιζεριάσεις παρέα με τη κακοτυχιά μου
Θα σε κάνω να φυτρώσεις σ’ ένα απύθμενο τάφο
Θα ‘ρθεις μαζί μου για να ανταμώσουμε όσα γράφω

Φτύνει μελάνι η πένα μου και στίχους
Κι όσο γυρνάει το πλατό ακούω περίεργους ήχους
Από ένα πορφυρένιο πλάσμα τερατόμορφο
Που σιγοντάρει στο παιχνίδι αυτό το όμορφο
Φτύνω αράδες στο μικρόφωνο
Μ ‘ένα μπιτ αλλοπαρμένο κι ένα μπάσο χαμηλόφωνο
Τα φτιάχνω τραγούδι για να τ ‘ακούω όταν σαλτάρω
Για να βρώ μπροστά μου όσα έγρψα κι όσα ραπάρω

Όσα γραφτήκανε σ’ αυτόν το πάπυρο μαζί θα πάρω
Θα σαλτάρω και χωρίς σταματημό θα ραπάρω
Θα ποντάρω στο παιχνίδι αυτό το όμορφο
Μ’έναν ήχο από ένα κόκκινο ανθρωπάκι τερατόμορφο
Μ’ εικόνα από χειμώνα και ζέστη απ’ τη φωτιά μου
Θα δίνω μαυρίλα και σκιά στη σκιά μου
Θα κλείνω πληγές με χώμα απο τη γή μου
Θα σκαντζάρω με στίχους κάθε πνοή μου
Μαζί μου έχω ένα φυλαχτό σημάδι
Το ρημάδι καίει ακόμα και με ντύνει με σκοτάδι
Σ’ ένα βράδυ θα κάψω όσα με χαλάνε
Όσα σιχαίνομαι όσα κράζω κι όσα δίπλα μου ξερνάνε
Όσοι ξεχνάνε τα χρόνια που ραπάραν άλλοι
Αυτοί που δήθεν είχαν βάλει στη φωτιά το κεφάλι
Μα χαλάλι το σάλιο που χάλασα γι’ αυτούς
Μ’ ένα τραγούδι τους στέλνω σε ξεχασμένους καιρούς
Με ματιά μου το μικρόφωνο θα σκιάζω
Θα φωνάζω,δε γονατίζω,δε τρομάζω
Γι’ αυτό τρέχω και μαζεύω όσα θέλω να πάρω
Όσα μ’ αγγίζουν χρόνια τώρα κι όσα ραπάρω

Αλλοπαρμένα λόγια
Κουφια ονείρατα φευγάτε από μπρός μου
Δειλοαφημένα χνώτα
Όσα γράφω κι όσα ραπάρω είναι το βιός μου