Χάλασες τον ύπνο μου με τις φωνές ντελάλη,
μα ξημερώνει μια γιορτή μεγάλη.
Χαλάλι, θα ντύσω τη μοναξιά μου
με της ντροπής την πράσινη τη φορεσιά μου.
Στα μαλλιά μου θα βάλω έναν ήλιο όπως όλοι,
κάθε φορά που γιορτάζει η πόλη,
σ' ανάμνηση ενός παλιού βασιλιά
θα κοιτάω γλυκά και δε θα βγάζω μιλιά.
Θα χαθώ στα σοκάκια, μη με πάρουν χαμπάρι
- ευτυχώς, έχει μεγάλο παζάρι.
Πρέπει να βρω να πάρω κάτι για την ψυχή μου,
αφού ντρεπόμουν και δεν την πήρα μαζί μου,
γιατί φοβάται τους στρατιώτες κι ανθρώπους μερικούς,
δε γνωρίζει πως πρέπει να μιλάει σ' αυλικούς.
Μην εκτεθώ σαν την προηγούμενη φορά και πάλι
που είχα έρθει στη γιορτή μ' ένα κόκκινο σάλι.
Θα 'χουν σκεπάσει οι σημαίες τον ουρανό
και στην πλατεία θα 'χουν βάλει ένα καλάθι γαλανό
και τον πράσινο μάγο σ' ένα σημείο ψηλό
να παίζει δυνατά με τον μαγικό αυλό.

Ποτισμένο χίλια λάθη
ένα φίδι στο καλάθι,
σφύρα του να βγει να μάθει
με τον μαγικό σου αυλό.
Κι αν κοντά σου θέλει να 'ρθει
που μυρίστηκε τα πάθη,
χάρισέ του ένα αγκάθι
να ψάχνει ουρανό

Όμως, φοβάμαι η γιορτή μη γίνει παρωδία,
ο μάγος παίζει αλλιώς μια παλιά μελωδία
κι έχει τρελάνει το φίδι που παράξενα σαλεύει,
δε χορεύει όπως παλιά, κάτι γυρεύει.
Ό,τι βλέπει, μοιάζει ίδιο, μ' αλλιώτικα μυρίζει?
σα να ψάχνει ουρανό κι όχι εκείνον που σφυρίζει.
Θα θυμώσει τον καινούργιο, τον πράσινο μάγο
που 'ναι φτιαγμένος από βρώμικο πάγο.
Θ' αλλάξουν χρώμα οι αυλικοί όπως το χώμα,
όταν κρατάει το νερό πάνω του ακόμα
και σαν αρχίσουν στη γιορτή μας τα λάθη,
θα μείνει μόνο στην πλατεία το καλάθι
με το φίδι να χορεύει ακόμα μοναχό του,
χωρίς ν' ακούει μουσική από τον αυλό του?
κι ευτυχώς ψυχή μου που δεν ήρθες μαζί μου,
τσάμπα ντύθηκα κι εγώ με τη ντροπή μου.
Μείναμε μόνοι με το φίδι τρελαμένο στο καλάθι,
τόσες φορές κι εγώ τα ίδια έχω πάθει.
Λέω να βάλω μια φωτιά για το καλό
και να κάψω τον μαγικό αυλό

Βαρέθηκα πια δε θα σε ξαναρωτήσω
δικαιολογίες φτηνές δε θα σ' αφήσω
να μου δώσεις κι ούτε ευκαιρία να με πληγώσεις
Μπορεί να ήρθε η στιγμή να τα πληρώσεις
Αλήθεια λέω αποφάσισα να φύγω να χαθώ
κι ας πάω στο διάολο μπορεί να λυτρωθώ
μακριά από σένα κι όπου θέλει η ζωή μου ας με πάει
γιατί ούτε 'κείνη ρε δε μ' αγαπάει
Μα δε με νοιάζει για μένα απόψε έξω βρέχει
για την ψυχή μου που άλλο ψέμα δεν αντέχει
Κι όπως σε βρήκα έτσι σ' αφήνω το ίδιο βλάκα
μ' αυτή τη φορά δεν κάνω πλάκα
Όταν ξυπνήσεις θα σου λείπει πια το θύμα
χωρίς σκλάβο ο αφέντης πω-πω κρίμα
Τι θ' απογίνει πού θα ξεσπάσει τι θα βρίζει
τώρα στον κόσμο του μονάχος θα γυρίζει

Δε μου βγαίνει ούτε ένα δάκρυ
πάλι λίγο πριν χαθώ
Γι' αυτό κράτα μια μου ανάσα
να την έχεις φυλαχτό

Κι έχεις ανάγκη αυτό το φυλαχτό από μένα
να σου θυμίζει όσα πήγανε χαμένα
να σου μυρίζει η μοναξιά όπου και να 'σαι
ν' ακούς λυγμούς στο μαξιλάρι όταν κοιμάσαι
να σε φυλάει απ' τον κακό σου εαυτό
ναι, το πιο καλό είναι αυτό
να σε κάνει να λυπάσαι για όσα νόμιζες ωραία
να χορεύουνε οι τύψεις με τις σκέψεις σου παρέα
Μου φτάνει να θυμάσαι όσα είχες πει
το τελευταίο δώρο από μένα η ντροπή
και μια σταγόνα μες στα χέρια σου απ' τη βροχή
μπορεί να 'ναι κατάρα μπορεί και να 'ναι ευχή
Εσύ θα διαλέξεις μονάχος σου θα κρίνεις
αν θα καταπιείς το δηλητήριο που φτύνεις
Κι αν σου ταιριάζει να θέλει αφέντη η εποχή
κάτσε και άκου τη βροχή

Θα σου κλείσω μες στα χέρια
μια σταγόνα απ' τη βροχή
Φύλαξέ τη μπορεί να 'ναι
μια κατάρα και μια ευχή

Τράβα τα ξυνισμένα μούτρα σου πιο πέρα
κι αφού με ξύπνησες πες μου καλημέρα
Άσε 'να χαμόγελο να φύγει έτσι του κώλου
μη μας κυλήσει κι αυτή κατά διαόλου
Δε θ' αντέξω με μια γουλιά ρουτίνα θα πνιγώ
κι είπα να κάνω κουμάντο απόψε εγώ
θα μιλάω σ' όποιον θέλω, θα γελάω σ' όποιον να 'ναι
πιο αργά θα περπατάω κι ας με κυνηγάνε
Δε θα ζητήσω συγγνώμη στο αφεντικό που 'χω αργήσει
θα τον αφήσω πρώτος να μου μιλήσει
Κι άντε γεια καϋμένε εσύ κι η δουλειά σου
εγώ δε ζω μες στα χαμένα όνειρά σου
Θα πάρω σβάρνα τους δρόμους μήπως ζωή μου βρεις θέμα
και γλυτώσεις απ' τον χρόνο κι από άλλο ένα ψέμα
Ίσως τα καταφέρω απόψε ψυχή μου
να σ' έχω όλη τη μέρα δική μου
Ίσως γιορτάζεις απόψε καρδιά μου
την πρώτη μέρα που χτυπάς τόσο κοντά μου
Κι αν δε μου βγουν όσα λέω θα σε κεράσω μια σφαίρα
για να μη δω άλλη μια γαμημένη μέρα

Άλλη μια μέρα - Άλλο ένα ψέμα
Άλλη μια ανάσα - Άλλο ένα ψέμα
Άλλο ένα δάκρυ - Άλλο ένα ψέμα
Άλλη μια αγάπη - Μεγάλο ψέμα

Καλό ξεκίνημα ρε για πρωινό έφαγα γκρίνια
με μπαγιάτικα προβλήματα και λίγο γκίνια
Πήρα μια ανάσα βαθιά να μαζέψω λίγο αέρα
όμως το ίδιο μου βρωμάει κι αυτή η μέρα
Πρωί-πρωί οι ίδιες φάτσες τα ίδια γαμώτο
για το ρημάδι της γραμμής που χάθηκε το πρώτο
Κι εκεί στο κρύο - πόσο γουστάρω
κάπως έτσι ρε θα είναι όταν θα σαλτάρω
Και θα με χάσετε όλοι και χάρισμά σας η πόλη
που περιμένει η παστρικιά κάποια γιορτή και σχόλη
για να γιορτάσετε παρέα όσο χρόνο περισσεύει
από μια πόρνη ελευθερία που ζητιανεύει
στιγμές κι αν θες πολλές πάψε να κλαις
Σήκω τριγύρω και δες
Έχουμε χάσει τα ίδια και μη ζητάς την αλήθεια
από ένα μάτσο αρχίδια που μας γίναν συνήθεια
Ψάξε μόνος σου την άκρη να βρεις
μυρίζει ωραία η ζωή τράβα και κοίτα μη χαθείς
Εγώ θα φύγω από δω κι αν έχει ψέμα κι εκεί πέρα
θα ζω για πάντα αυτή τη γαμημένη μέρα

Άλλη μια μέρα - Άλλο ένα ψέμα
Άλλη μια ανάσα - Άλλο ένα ψέμα
Άλλο ένα δάκρυ - Άλλο ένα ψέμα
Άλλη μια αγάπη - Μεγάλο ψέμα

Μην τους χαρίσεις άλλη μια μέρα
Άλλη μια μέρα - Άλλο ένα ψέμα

Μην τους αφήσεις να πουν άλλο ένα ψέμα
Άλλη μια ανάσα - Άλλο ένα ψέμα

Μη σου κυλήσει ένα δάκρυ θα 'ναι ψέμα
Άλλο ένα δάκρυ - Άλλο ένα ψέμα

Κι αν σου πουν για μια αγάπη θα 'ναι ψέμα
Άλλη μια αγάπη - Μεγάλο ψέμα

Η μεγαλύτερη κατάρα είναι λένε
όταν κρύβεται στα μάτια αυτών που φταινε
η ντροπή και μια λύτρωσης συγνώμη
που κανένας δε την άκουσε ποτέ ακόμη.
Γιατί είναι βλέπεις η άμυνα που όλοι έχουν διαλέξει
νιώθοντας έτσι πως απ' όλα έχουν ξεμπλέξει
το στόμα τους ανοίγουνε κι εκείνα που ξερνάνε
όσοι πονάνε δεν τα ξεχνάνε.
Κι έτσι τα κόμπλεξ καθενός που ζει μες στα σκατά
σου ξαναφέρνουνε μπροστά σου πάλι όλα αυτά
που με προσπάθεια στη ψυχή σου είχες κλειδώσει
και ίσως κάποιοι απ' αυτούς που λες να 'χουν γλιτώσει.
Τη βρώμικη και άχρηστη για όλους μας ζωή τους
κι αυτά που σέρνουνε μαζί τους
μα είναι νωρίς κάνε λιγάκι υπομονή
αυτά τα μάτια θα δακρύσουν και θα φτύσουν τη ντροπή.
Γιατί όπως λεει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Είδα μάτια πολλά από ομίχλη σκεπασμένα
κι άκουσα λόγια που όλα τους πήγαν χαμένα
φτηνές δικαιολογίες, πολλές αηδίες
για την περίσταση φτιαγμένες μόνο ιστορίες.
Καραγκιόζηδες πολλούς μούρη να πουλάνε
μα να μαζεύονται μπροστά μου όταν μιλάνε
και το γλεντάω με τους ηλίθιους γελάω
μονάχα το κεφάλι μου κουνώ και δε μιλάω.
Γιατί τα λόγια τα πολλά είναι περιττά
κι όσοι πονάτε απ' αυτά
είσαστε αλλού και η κατάρα δε σας πιάνει
και μη ρωτάτε η κατάντια τους που φτάνει.
Αφού η ντροπή βουλιάζει τις ψυχές
και τις σκεπάζει με χιλιάδες ενοχές
και στην εκδίκηση ποτέ μην υποκύψεις
άσε τους άλλους να πνίγονται απ' τις τύψεις.
Γιατί όπως λεει κι ο σοφός
όταν του ήλιου βγει το φως
το φίδι άσε μονάχο να συρθεί
μη το βοηθάς να σηκωθεί.

Περίμενα καιρό γι' αυτό το βράδυ
πήρες κουράγιο είπες θ' αντέξεις το σκοτάδι
άνοιξες το τζάμι κι άφησες τον αέρα
να σου παγώσει το κορμί πέρα για πέρα
ναι μη φοβάσαι τώρα δε σ' ακούει κανείς
μπορείς από το ψέμα σου να βγεις
και ν' ανοίξεις άμα αντέχεις την καρδιά σου
μπορεί να βρεις και δυο λόγια εκεί δικά σου
μπορεί ποιος ξέρει αυτά που θ' αντικρύσεις
να θες κι εσύ να τα γνωρίσεις
να τα θες να τ' αγγίξεις να τα νοιώσεις
να τα σκεφτείς να θες να τα γλυτώσεις
μπορεί όμως πιο πολύ να σε φοβίσουν
να σου γυρίσουν τα παλιά να σου θυμίσουν
κι αν γίνει έτσι και θες να τα καλύψεις
σ' αφήνω να βρεις την άκρη με τις τύψεις

Τα μυστικά σου μην κρύψεις
στον χορό με τις τύψεις
μη φοβάσαι μπορείς από το ψέμα να βγεις
μη φοβάσαι τώρα δε σ' ακούει κανείς

Φτύσε λοιπόν ότι σου είναι βάρος
θέλει περίσσια ρε μαγκιά θέλει και θάρρος
ζήτα κι αν πρέπει την πολυπόθητη συγγνώμη
που σε πονάει τόσο καιρό το ξέρω ακόμη
χαμογέλα κανείς σου λέω δε σε βλέπει
τώρα μπορείς γιατί η ψυχή σου στο επιτρέπει
κι αν θες αγάπησε τα όχι και ζήσε
και μη ρωτάς γιατί εντάξει είσαι
φτάνει χορεύοντας στα ματιά να κοιτάς
να μη τρομάξεις
κράτα το βήμα σταθερό και μην αλλάξεις
αυτή τη νύχτα θα χορέψεις χωριστά με καθεμια
μη δώσεις σημασία καμία
σ' ότι σου πούνε στο αυτί ψυθιριστά
κράτα τα μάτια σου συνέχεια ανοιχτά
και φλέρταρέ τες ξεγέλασέ τες
κι αν τις χωρέσει η αγκαλιά σου κοίμησέ τες
κούρνιασε πάνω στη σιωπή κι αποκοιμήσου κι εσύ
και θα σ' αφήσει η ντροπή μια γλύκα σαν από κρασί
κι αν έχεις καταφέρει το ψέμα να μην κρύψεις
θα' χεις χορέψει στ' αλήθεια με τις τύψεις

Φτιάχνω τραγούδι όσα δε θέλω να ξεχάσω
κι άμα γουστάρεις όσα πω θα σε κεράσω
κάτι απ' αυτά που η μοναξιά μου 'φερε δώρο
να 'χω για πάντα υπό έναν όρο
να πω σ' όλους όσους φτάσαν στα όριά τους
να μη φοβούνται να χαρούν τη μοναξιά τους
κι αν τους πονάει δεν μπορώ να σταματήσω
ήτανε φίλε μου λοιπόν να μην αρχίσω
Ημέρα πρώτη, δεν έχω καταλάβει ακόμα
τα' χω χαμένα μου 'χει μουδιάσει το σώμα
κοιτάω τους τοίχους τα φώτα αναβοσβήνω
νομίζω δε θ' αντέξω, δε θα μείνω
για πολύ μες στης σιωπής το παράξενο παιχνίδι
λαθρεπιβάτης κι η ψυχή μου στο ταξίδι
Δεύτερη μέρα, χαίρομαι ήλιε μου σε βλέπω πάλι
μεγάλη ζάλη, χάιδεψέ με στο κεφάλι
Σα να κατάφερα κάτι πες μου έτσι δεν είναι
μη φύγεις γρήγορα απόψε αν θέλεις μείνε
μα να σου πάλι το σκοτάδι δε θ' ανάψω το φως
θα περιμένω να μου 'πει ότι έρχεσαι ο ουρανός

Σκοτάδι νίκησα όσες έστειλες φοβέρες
ήμουν εγώ για 8 ημέρες

Τρίτη μέρα, πονάω ακόμα πιο πολύ
το δωμάτιο που αγαπούσα τώρα γίνεται κελί
και δίπλα στα δεσμά μου κρατάω σφιχτά κοντά μου
όσα γλυτώσαν στο σκοτάδι όνειρά μου
και φεύγει ο φόβος και σε φλερτάρω μοναξιά μου
λες να ήρθε η σειρά μου
Την άλλη μέρα έτσι απλά υπάρχω
κι απλά με νιώθω κι αν τύχη θα 'χω
θα δω για πέμπτη φορά δίπλα μου μόνο μια σκιά
χωρίς ν' αλλάξουμε όσο υπάρχει η μέρα μιλιά
Ναι, κάπως έτσι συνάντησα την έκτη μέρα
και ξανακούω να μου σφυρίζεις πάλι απ' έξω αέρα
Δεν ξέρω όμως ακόμα μέχρι πού θα με πάει
νιώθω κάτι εδώ μέσα ακόμα πως με κοιτάει
Εφτά ημέρες ανάσα μου κι ακόμα το παλεύεις
δειλά υπάρχεις, μα δε ζηλεύεις
Κι έτσι που λες άντεξα κι άλλο
ήταν απλά ένα μονοπάτι που μου φάνταζε μεγάλο
Σκοτάδι νίκησα όσες έστειλες φοβέρες
Ήμουν εγώ για οκτώ ημέρες

Αφήνω λέξεις - τις κάνεις στίχους
μαζεύω εικόνες - τις κάνεις ήχους
βγάζω θυμό - χαμογελάς
και λίγο ζήλεια - μα δε μιλάς
σου λέω το λάθος μου - μου λες πως φταις
μεγάλο πάθος σου να σέρνεις μαζί σου και το χθες
σου λέω είμαι εδώ - μου λες εντάξει
μα στο φευγιό σου έχεις χαθεί κι έχεις αράξει
τ' αλλάζω όλα μα εσύ τα ξέρεις
πριν τα σκεφτώ θα τα προφέρεις

Κάνω όνειρό μου όσα έχεις χάσει
έχω κομμάτια απ' όσα έχεις σπάσει
έχω ελπίδες κι εσύ αναμνήσεις
θέλεις ζωή - θέλω να ζήσεις
το μυστικό σου όμως δεν ήτανε καλά κρυμμένο
έψαξα και βρήκα έναν κώδικα σπασμένο

Ρίχνω μια ιδέα - φτιάχνεις μια αρχή
σου δίνω ήρωες - μου δίνεις τη σωστή εποχή
σου δίνω στόχους - ξέρεις τους τρόπους
νομίζω ότι έχω το κλειδί εσύ όμως ξέρεις τους ανθρώπους
μιλάω λίγο - γράφεις αργά
βιάζομαι τόσο μα εσύ το πας σιγά
σε κοιτάζω στα μάτια, εσύ κοιτάς το κρασί
περιμένω μια λέξη, μ' αλλού εσύ
είμαι κοντά σου - μου μοιάζεις μόνος
κι όταν σ' αγγίζω ζηλεύει ο χρόνος
ψάχνω γιατί όταν ξεχνιέσαι και θυμώνεις
βλέπεις κακό παντού μου το χρεώνεις
Δε θέλω συγγνώμη τα μάτια μη σφίγγεις
σε σκέπτομαι ακόμα κι όταν θέλεις να φύγεις
Μου λείπεις μα σου μιλάω και επιμένω
στον ίδιο κώδικα εκείνο τον σπασμένο

Ρωγμές στο φράγμα τσάμπα το τάμα
κι εσύ ψυχή μου ζητιανεύεις να γενεί ένα θαύμα
για να κυλήσει το ποτάμι όπως πρέπει αργά
και να μπορέσουμε μαζί του να κυλήσουμε σιγά
Μα δε σ' ακούει κανείς καλύτερα έτσι μπορεί
να πνίξει τ' άχρηστα στον βούρκο και να χαρεί
που δεν υπάρχει το παλιό της ψυχής το φράγμα
μετά το γέλιο - θα 'ρθει το κλάμμα
Κι αν προσπαθήσεις ποτάμι να με πνίξεις πάλι
τελευταίο θα βουλιάξει το κεφάλι
Για να σ' αφήσω μια ματιά και μια κραυγή
να θυμάσαι ότι κυλάς στη γη
κι όχι εκεί που σου 'σκαψαν να πας
για να πνίξεις ακόμα κι όλα εκείνα που αγαπάς
Κι αν δε με πάρεις μαζί σου δε με νοιάζει
εδώ στη γη πατάω γερά δε με τρομάζει

Το ποτάμι κυλάει
κι όποιος θέλει μιλάει
Το ποτάμι κυλάει
ο Θεός να μας φυλάει
Το ποτάμι κυλάει
ναι, όπου του σκάβουν κυλάει
Το ποτάμι κυλάει
κάποιος για πάρτη μας κρυφά κάπου γελάει

Και τη ντροπή την παίρνω εγώ μαζί απ' έξω
μα τη σιωπή σου την πετάω δε θ' αντέξω
Τράβα λοιπόν εκεί πιο κάτω θα χυθείς
και μ' όσα σέρνεις μαζί σου θα χαθείς
Εγώ εδώ low bap αγκαλιά με τη φωτιά
σ' ένα παιχνίδι μ' ανοιχτά όλα τα χαρτιά
και σ' όσους πήρες μαζί σου καλή τύχη τους λέω
θα σε κοιτάω ποτάμι να φουσκώνεις κι ίσως φταίω
που δεν έπεσα κι εγώ μαζί τους να πνιγώ
μα έχω χάσει εξάλλου μέσα σου έναν αδερφό
από παλιά και πού μυαλό
κι εκείνος νόμιζε πως ήξερε ποιο είναι το καλό
Τράβα λοιπόν μ' όσους βιαστήκανε να πέσουν στα νερά σου
δε θα κρατήσει για πολύ η χαρά σου
Σε περιμένει πιο κάτω κάποιος που σε ξέρει
για να δει όσους χαθούν χωρίς ν' απλώσει χέρι