Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Γιολάντα Τσιαμπόκαλου
Εικονογράφηση: Μαρία Ελευθερίου

Δυο λόγια για το παραμύθι: Αυτό το παραμύθι το διηγήθηκαν για πρώτη φορά πριν από πολλά χρόνια σε μέρη όπου δεν υπήρχαν βιβλία ούτε τηλεόραση. Πρόκειται για τη γνωστή σε όλους μας ιστορία της Σταχτοπούτας. Παρόμοιες ιστορίες μπορεί κανείς να συναντήσει στις περισσότερες γωνιές της γης, ειπωμένες από διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές γλώσσες. Από τη μακρινή Κίνα και τα ψηλά βουνά των Ιμαλαΐων ως την εξωτική Χαβάη και την παγωμένη Αλάσκα. Από τη ζούγκλα της Αφρικής ως τη μαγική Ιρλανδία των ξωτικών και των νάνων. Από τα χωριά της Ρωσίας ως τις σκηνές των Ινδιάνων του Μεξικού και από τα πυκνά δάση της Νορβηγίας ως τα τζάκια των γιαγιάδων μας εδώ στην Ελλάδα.
Κι ενώ η βασική ιδέα παραμένει ίδια, οι τρόποι να διηγηθείς μια τέτοια ιστορία είναι αμέτρητοι. Κάθε λαός προσθέτει ή αφαιρεί στοιχεία ανάλογα με αυτά που ταιριάζουν στο πολιτισμό του και στις συνήθειές του. Ακόμα και η εποχή που έχει γραφτεί κάθε ιστορία παίζει σημαντικό ρόλο. Φανταστείτε πως ένας Έλληνας ιστορικός πριν από δύο χιλιάδες χρόνια έγραψε για έναν Αιγύπτιο βασιλιά που έψαχνε να βρει σε ποιον ανήκε ένα πανέμορφο σανδάλι. Μήπως το σανδάλι αυτό σας θυμίζει λιγάκι το γοβάκι της Σταχτοπούτας;

Πράγματι, υπάρχουν τουλάχιστον 3.200 ιστορίες σε διάφορα βιβλία που θυμίζουν τη Σταχτοπούτα. Κι άλλες τόσες, ή και παραπάνω, που αλλάζουν κάθε φορά από στόμα σε στόμα. Άλλες έχουν δράκους και ιππότες κι άλλες άλογα αντί για άμαξες, άλλες έχουν νεράιδες κι άλλες μαγικά ψάρια, άλλες πουλιά που μιλάνε κι άλλες ταύρους. Σπάνια θα συναντήσετε ξανά το όνομα Σταχτοπούτα. Στην Ελλάδα τη λένε Μαργαριταρένια, μα οι Ινδιάνοι τη φωνάζουν Ουτσιτζίσκου, στη Κίνα την ονόμασαν Γιεχ-Σιέν, αλλά οι Αιγύπτιοι την ξέρουν ως Ροδόπη. Πρόκειται πάντοτε για ένα παιδί που έχει υπομονή, παίρνει έξυπνες αποφάσεις, είναι θαραλλέο και καλόψυχο. Με κάποια μαγική βοήθεια καταφέρνει να δείξει και στους άλλους την ομορφιά του χαρακτήρα του. Κάποτε κάνει λάθη, μα ξέρει και να τα πληρώνει. Πάνω απ’ όλα εύχεται να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο και ύστερα τις ευχές του τις κάνει πράξη. Όλοι ίσως να βλέπουμε τον εαυτό μας στα μάτια αυτού του παιδιού. Τριγυρνάει χρόνια τώρα στις τέσσερις γωνιές αυτής της γης και λέει ιστορίες για τον κάθε λαό και την κάθε χώρα. Οι ιστορίες αυτές είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο είμαστε κι εμείς οι άνθρωποι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αξίζει να τις γνωρίσει κανείς καλύτερα.